Do realizacji ostatniego zadania w projekcie długoterminowym „Uczeń w sieci. Jak mądrze korzystać z Internetu?” Fundacji Uniwersytet Dzieci, zespól kl. 2d, pod kier. wych. Aleksandry Szczepańskiej, wybrał zagadnienie: Kiedy Internet jest niebezpieczny? Tym razem uczniowie przygotowali się przed zajęciami do dyskusji o swojej ulubionej postaci z gry komputerowej. Dyskutowali o wyjątkowości swoich wirtualnych ulubieńców w odróżnieniu od koleżanek i kolegów – demonstrowali wybraną postać na załączonym obrazie, zdjęciu, rysunku. Następnie, siedząc w kręgu, drugoklasiści rozmawiali o ich wolnym czasie i kolejno oceniali w skali od 1 do 5 (na palcach 1-ej dłoni), jak dużo czasu w ciągu dnia przeznaczają na: naukę, czas  z bliskimi/koleżankami/kolegami, sen, sport, ruch, aktywną zabawę, czas w Internecie (gry, Youtube, itp.). Uczniowie zostali zachęceni do obejrzenia filmu, w którym p. psycholog opowiedziała po czym poznać, że jest się uzależnionym od Internetu oraz podała sposoby mądrego korzystania ze świata online. Zabawa w kręgu „Supermoce Internetu” – ruchowa wersja „burzy mózgów” pozwoliła grupie zauważyć podobieństwa i różnice ich działań w sieci i wzbudziła wiele emocji. Kolejnym etapem zadania była dyskusja o rozróżnianiu świata: wirtualnego i realnego. Na podsumowanie wszyscy wykonali pracę plastyczną z własnym wirtualnym bohaterem w centrum i przyklejali z kolorowych gazet bądź rysowali wokół owej postaci – jej niezwykłe wirtualne supermoce, a następnie wspólnie odpowiadali na pytania, m.in.:

Czy Twoja postać mogłaby żyć w realnym świecie? W czym mogłaby pomóc?

Czy postać jest do Ciebie podobna i ma Twoje cechy? Jakie cechy Ty chciałbyś mieć i dlaczego?

Czy wirtualna postać robi dobre, czy złe rzeczy? Jakie?

Dlaczego wirtualny świat jest dla Ciebie taki atrakcyjny i jednocześnie może być niebezpieczny? (…)

 

Po realizacji w/w zadania uczniowie kl. 2d potrafią odróżnić świat wirtualny od realnego, znają sposoby na ograniczanie własnej aktywności w Internecie i wiedzą, że istnieje ryzyko uzależnienia od aktywności wirtualnych. Uczniowie uświadomili sobie, że bohaterowie gier mają szczególne zdolności, siłę, kilka żyć, mają zdolność teleportacji, mogą zmieniać wygląd, być niewidzialni, są atrakcyjni ale nieprawdziwi. Jednocześnie wirtualne postacie mogą inspirować, ale nie mogą być traktowane bardzo realnie. Ostatnim wnioskiem było stwierdzenie, że życie poza siecią również może być niezwykłe, ale to wymaga więcej wysiłku.

Tekst i fot. Aleksandra Szczepańska

 

Galeria zdjęć